Reguły gry w golfa

Najbliższy punkt całkowitego uwolnienia (Nearest Point of Complete Relief)

Punkt odniesienia podczas brania uwolnienia bez kary od nienormalnych warunków na polu (reguła 16.1), sytuacji z niebezpiecznym zwierzęciem (reguła 16.2), niewłaściwego greenu (reguła 13.1e) lub strefy zabronionej gry (reguły 16.1f i 17.1e), lub podczas brania uwolnienia zgodnie z odpowiednią regułą lokalną. 

Przybliżony punkt, w którym leżałaby piłka, czyli: 

  • Najbliżej pierwotnego położenia piłki, ale nie bliżej dołka niż to miejsce.
  • W wymaganym obszarze pola, i
  • Tam, gdzie warunki nie zakłócają uderzenia, jakie gracz wykonałby z oryginalnego miejsca, gdyby nie istniały warunki zakłócające. 

Wyznaczenie tego punktu odniesienia wymaga, aby gracz wybrał kij, ustawienie, swing i linię gry, które zastosowałby do tego uderzenia

Nie ma konieczności, aby gracz pozorował to uderzenie w przyjętym ustawieniu i wykonywał zamach wybranym kijem (ale zaleca się, aby to wykonał jako pomocne w dokładnym ustaleniu punktu). 

Najbliższy punkt całkowitego uwolnienia odnosi się wyłącznie do tych szczególnych warunków, od których uwolnienie zostało wzięte i może wypaść w miejscu, gdzie wystąpi zakłócenie od czegoś innego: 

  • Jeżeli gracz bierze uwolnienie a potem wystąpi zakłócenie od innych warunków, od których uwolnienie jest dozwolone, gracz może wziąć uwolnienie ponownie przez określenie nowego najbliższego punktu całkowitego uwolnienia od tych nowych warunków.
  • Uwolnienie musi być wzięte oddzielnie dla każde z zakłóceń, poza poniższą sytuacją, gdy gracz może wziąć uwolnienie od obu warunków jednocześnie (na podstawie określenia najbliższego punktu całkowitego uwolnienia od obu) gdy po uzyskaniu uwolnienia oddzielnie od każdego warunku uzasadnione staje się stwierdzenie, że kontynuowanie tego spowoduje ciągłą wzajemną ingerencję uwolnień.